بسوزد دلت که سوزاندی دلم را

به ویرانی کشاندی منزلم را

فکندی زیر پا احساس و شورم

نکردی رحم، حتی بر غرورم

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


دلم را شبی در حضورم شکستی
نه آینه، حتی غرورم شکستی
ندادی به خلوتگاه عشق راهم
پلی بود اگر در عبورم شکستی

دلم را پیش خود پابند كردی ولی گفتی تو یك دنیای دردی

غرورم را شكستی بی تفاوت برو فكر كن همیشه خیلی مردی

 
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

تمام روز و شب با بیقراری به شوق روی تو بیدار هستم

اگرچه بی غرورم زنده اما به شوق لحظۀ دیدار هستم !